Dag 6: van Nasca naar Arequipa in 14 uur

Dag 6

2 augustus: van Nasca naar Arequipa 

Gisterenavond zijn we met de hele groep samen gaan eten in het centrum van Nasca, ongeveer 1 blok verder dan waar ons hotel zich bevindt. Het was een supergezellige avond. Kinderen aan de ene kant van de grote tafel en de ouders aan de andere kant. Wat hebben we plezier gehad met elkaar. Nu we elkaar beter kennen, komt iedereen lekker los. Het zijn ook overwegend leuke lui. Geen medici ertussen dit keer. Dus duimen maar dat niemand een blindedarm-ontsteking krijgt ;-). 

Na het eten vragen de kinderen of ze nog even met elkaar iets mogen gaan drinken. Het is hier na tienen niet echt veilig op straat maar onder de voorwaarde dat ze bij elkaar blijven, spreken we af dat ze 'een uurtje' weg mogen. 's Nachts horen we veel geroezemoes in het hotel. 's Ochtends komen we erachter dat ze na het stappen nog hebben zitten kaarten. We verblijven in een hotel gebouwd in Spaans koloniale stijl met een open binnenplaats in het midden. De plek waar ze nog zijn blijven hangen. Om 5.00 uur ziet Sjak licht branden in hun kamer. Als hij aanklopt zitten ze daar aangekleed en wel met nog een jongen uit de groep. De smoes 'we zijn al klaar' gaat er uiteraard niet in. Zijn ze gewoon nog op en we gaan zo vertrekken! Aan het veel te vroege ontbijt zien we veel kleine oogjes. We horen de verhalen van de afgelopen nacht. Onze bloedjes zijn in een kroeg beland waar ze gezongen hebben met Peruanen. Gezellig was het dus zeker. 

Om 7.00 uur zijn we al weer op pad op weg naar Arequipa. Het wordt een lange zit vandaag. Nog altijd vervolgen we de weg naar het zuiden tot bijna aan de Chileense grens. Van daaruit zullen we echt landinwaarts gaan trekken. Af en toe rijden we zo dicht op de kustlijn dat het zeewater de weg aantikt. Het wordt steeds bergachtiger en de bus moet flink klimmen en scherpe bochten draaien. Voor een korte plaspauze stoppen we bij een olijvenboomgaard. Net als alles hier gelegen in the middle of nowhere. Langs de kant van de weg staan een paar krotjes. Hier wordt geprobeerd om olijven aan de man te brengen. We kunnen er ook een kopje koffie of thee kopen. Iedereen in een ander glas of beker, van heel klein tot heel groot en alles voor dezelfde prijs. Ergens in een achterkamertje staat waarschijnlijk een pannetje water te koken. Ons vrouwtje heeft haar maandsalaris binnen als we na 10 minuten weer verder rijden en zwaait ons enthousiast uit. Dit zijn nou mooie momenten van een reis als deze! 

Derek vertelt onderweg van alles over Peru. Interessante info maar lastig om allemaal op te slaan. Tijdens de reis zullen veel onderwerpen nogmaals aan bod komen en zal het ongetwijfeld meer gaan leven. Standaard zaken als corruptie, leiderschap en oude culturen worden toegelicht. Belangrijk om te onthouden is dat de officiele peilers van de economie zijn: mijnbouw, landbouw en toerisme. Dit naast de onofficiele zoals corruptie en cocateelt. Had ik al vermeld dat hij bij mij op het Strabrecht College heeft gezeten en zelfs in hetzelfde jaar (VWO-) examen heeft gedaan? Hoe toevallig weer. 

De reis is vermoeiend. Het lange zitten in de bus zorgt voor de nodige nek- en rugpijn bij vele van ons. Ik heb te doen met de lange mannen uit de groep. Onze bus is gebouwd voor de lokale kleine man en echt comfortabel is het niet. Maar niemand klaagt. We passen ons allemaal aan. Er zijn stukken dat ik niet naar beneden durf te kijken zo hoog is de afgrond. Daar is op zich niks mis mee maar deze Pan American highway is tweebaans, heel smal, er rijden grote vrachtwagens als gekken, iedereen haalt in op stukken waar het echt niet kan en nergens een vangrail te bekennen. Af en toe is het wel even slikken. Het uitzicht is wel prachtig! 

We stoppen voor een late lunch op een van te voren afgesproken plek. Het is al bijna 16.00 uur en vanaf 6.00 uur al niks meer gehad. Maar iedereen weet dat je op dit soort reizen altijd voldoende water, crackers enz in je rugzak moet hebben. Omdat we van te voren al onze keuze, vlees of vis, hebben doorgegeven, kunnen we snel eten. Rond vijf uur weer snel op pad want in het donker rijden is geen succes op deze weg. Het is inmiddels mistig geworden. Als het dan even later ook nog stikdonker wordt, is het voor iedereen beter om niet meer te veel naar buiten te kijken en vooral te bidden voor een goede afloop ;-). De kinderen zijn lekker rustig. Na een nachtje zonder slaap, zijn ze omgevallen. 

Om 21.00 uur komen we aan bij ons hostal El Conquistador in Arequipa. Het is een oud koloniaal gebouw. Heel sfeervol, wat gedateerd maar echt passend in deze streek. Op straat zien we veel bedrijvigheid en overal hoor je muziek. Hier gaan we ons wel twee dagen vermaken. Fijn om weer eens echt tussen de mensen te zitten en wat anders te zien dan zand en water.