5 augustus: naar Rio

5 augustus 2018 - Rio de Janeiro, Brazilië

DAG 19, 5 augustus: naar Rio

Met een speedboot worden we naar het vaste land gebracht. De boot is overvol en loodzwaar door alle koffers die mee moeten. Het is een wonder dat het ding blijft drijven met alle kilo's die vervoerd worden.

De bus staat ons al op te wachten. De rit naar Rio de Janeiro duurt ongeveer twee uur en rond 12.00 uur komen we aan bij ons hotel Windsor Copa. De tocht voert door het kustgebergte. Heel apart om te zien dat kust en gebergte zo naadloos op elkaar aansluiten. Onderweg zien we veel armoedige wijken en huizen. Als we Rio binnen rijden zien we al snel het Christusbeeld op een berg en ook de Suikerbroodberg is in de verte zichtbaar. Wat een geweldige stad. We vangen ook een glimp op van de prachtige stranden. Maar mijn oog valt vooral op de daklozen die op straat liggen in portieken en kartonnen dozen. Het is oneerlijk verdeeld in de wereld.

Als we de koffers op de kamer hebben gezet, gaan we direct door naar het strand. Ons hotel ligt 1 straat achter de Copacabana en het is slechts een straat oversteken voordat we de boulevard hebben bereikt. De zon schijnt dus we nemen het ervan. De nodige foto's worden gemaakt, we lopen een stuk de boulevard af en lunchen op het strand. We kijken onze ogen uit naar al het volk wat voorbij loopt. Ook hier weer voornamelijk Brazilianen. Het is dan ook zondag, de dag waarop families elkaar opzoeken en naar het strand gaan. Wel 10 keer zeggen we tegen elkaar: "We staan in Rio op de Copacabana, wat geweldig!"

Om drie uur zijn we terug bij ons hotel. We hebben afgesproken om met z'n allen naar de Suikerbroodberg te gaan. Voor ons hotel houden we een taxi aan die ons voor 20 real (ongeveer 5 euro) naar de kabelbaan van de Suikerbroodberg brengt. Ik word er niet heel blij van als ik de gondel zie. Wat een joekel en wat hoog! Terwijl iedereen geniet van het prachtige uitzicht tijdens de gondelrit omhoog, houd ik mijn ogen strak op de vloer gericht. De gondelrit bestaat uit twee etappes. Het uitzicht op het tussenstation is adembenemend mooi. We hebben goed zicht op de stad, het Christusbeeld, de stranden en de zee. Van bovenaf is pas goed zichtbaar hoe groot de stad is. Stijn en ik besluiten het hierbij te houden en terwijl wij op een bankje genieten van het uitzicht, gaat de rest verder omhoog met de gondel. We zien de zonsondergang en als het echt donker begint te worden, gaan de lampen in de stad aan. Van bovenaf gezien een prachtig schouwspel.

Nadat we ons opgefrist hebben in het hotel, gaan we samen met Hullenaartjes en Niels, naar een restaurant in het uitgaansgebied. Een taxi zet ons eraf. We eten er heerlijk en zittend op de grond (of eigenlijk bijna op de grond), met onze schoenen uit genieten we van weer een gezellige avond. Na het eten lopen we richting het strand op weg naar ons hotel. Na een minuut of tien houden we een taxi aan om de rit verder per auto af te leggen. Lopen op straat wordt hier 's avonds niet echt aangeraden. Jammer dat het zo onveilig is want de temperatuur is prima en de kustlijn de moeite waard. 

Foto’s

1 Reactie

  1. Iedje:
    6 augustus 2018
    Ik ben alles kwijt wat ik geschreven heb. Had meer dan 2000 tekens. Kan ik verdorie opnieuw beginnen. En moet ik de animo hiervoor even opschroeven .
    Wat fijn dat jullie ook zo enthousiast zijn over Rio. Het bezoek aan het wereldberoemde Pao de Acucar, het suikerbrood, is helaas voor Valerie alleen te bereiken door 2 kabelbanen te gebruiken. Maar goed ze heeft er eentje genomen, mijn dappere Dodo en is beloond door een magnifiek uitzicht op de stad met zijn miljoenen lichtjes. Hopelijk troffen jullie het zonder heiig zijn.
    Leuk dat jullie dichtbij het strand een hotel hebben. Wij zaten in Copocabana Sol Hotel in de Rua Santa Clara. Vanaf ons balcon keken we zo de straat uit op het strand.
    Je vindt er veel contrasten wat mensen betreft aan de boulevard. De wat beter gesitueerde Braziliaan en de vele straat kinderen en de bedelaars die zich schuil houden onder de kartonnen dozen bv. Ik weet niet of het nog zo erg is. Ik had daar best moeite mee. Kinderen met luizenkoppies (waarschijnlijk nooit een kam gezien) maar toch soms met een brede lach met een bekkie mooie witte tanden. Wat zijn wij toch in een stukje betere wereld geboren !! Geef ze nooit geld. Ik zat met Wim op de boulevard en wilde een broodje eten. Die hebben we toen maar aan de kindjes gegeven en nog een portie besteld voor ze. Dat is een betere en dankbaardere manier om te doen (goed voor hen EN voor jezelf).
    Niet vergeten het Christusbeeld bovenop de Monte Corcovado te bezoeken. Weer een belevenis. Er is nog zo veel meer ! Voor mij is RIO de meest fascinerende stad ooit gezien. RIO met ondergaande zon een belevenis apart. Ik zou er zo naar terug willen. Allemaal, de hele groep, wens ik nog een geweldige laatste vrije dag in dit mooie stukje van de wereld.