Dag 4: van Ica naar Nazca

Vanochtend hebben we een paar uur vrij te besteden. We nemen ons voor om wat bij te slapen maar zijn weer ver voor zessen klaarwakker. Ons hotel heeft een prachtig zwembad. Helaas is het te koud om er een duik in te nemen. Met z'n vieren gaan we uitgebreid ontbijten. Wat een luxe hier. Net als overal waar we komen kun je alleen buiten eten. Omdat het nog vroeg en dus fris is, zit bijna iedereen met zijn jas aan. Er verblijven met name Peruanen hier. Duidelijk niet de doorsnee man maar de rijke stinkerds van het land. Prima om een nachtje te verblijven en te genieten van alle luxe. Maar de typische streek-hotels hebben ieders voorkeur. 

We gebruiken de rest van de ochtend om de blog bij te werken. Net als ik de koffers weer dicht ga maken, breekt de zon door. En dan wordt het aangenaam heet! We reizen af naar Nasca. Nog altijd zakken we af naar het zuiden via de Pan Americana route. In het begin zien we de Stille oceaan nog rechts van ons liggen. Al snel rijden we iets meer landinwaarts en verandert de omgeving. Buiten is het direct veel warmer.    Al snel doemt het Andes gebergte links van ons op. De natuur is hier zo apart. Rechts zien we woestijn en zee, links woestijn en de randen van het gebergte. De weg stijgt en stijgt. Onze bus heeft moeite met omhoog te komen. Als we op een gegeven moment een heel steil stuk moeten klimmen ontgaat me het lachen. We kijken zo de afgrond in, terwijl de bus moeite heeft met op de weg te blijven. Langs de kant van de weg zien we overal kleine grafmonumentjes van voorgangers die minder geluk hebben gehad. Ik vind het niks. En dit is nog maar het begin. Over een paar dagen moeten we de pas op 4850 meter over. Tja, had ik eerder niet al iets gezegd over grenzen verleggen? 

Het is al bijna half drie als we ergens stoppen voor de lunch. En als zo vaak is het hier midden in de middle of nowhere (Palpa) idylisch mooi. Moeders weet dat we komen en er ligt een heel varken klaar om voor ons aangesneden te worden. Vers vlees is het zeker. Gelukkig is er ook vis en ik kies voor het laatste. 

We rijden verder naar Nazca, de stad van de Nazca lines. Onderweg stoppen we bij een soort uitkijktoren van waaruit je een deel van de Nazca lines kunt zien. Het ijzeren ding oogt gammel (zoals zoveel hier) en is erg hoog. Stijn draait halverwege om. Het uitzicht vanuit de top schijnt weinig voor te stellen en ik laat het erbij. 

Het is nog net licht als we bij hotel Casa Andina in Nazca aankomen. Een echt zuidamerikaans hotel met patio en palmbomen. Dit doet me denken aan de hotels die we ook kennen van Guatemala. Sjak en de kinderen gaan met Derk (onze gids) naar het lokale boekingskantoor om de vlucht voor morgen te regelen. Ik spoel snel wat kleren uit. Hier zitten we twee nachten en het wordt alleen maar kouder hierna. Dan krijgen we geen was meer droog ben ik bang. 's Avonds lopen we het stadje in en vinden een leuk tentje aan het plein. Veel honger hebben we niet na de late lunch. Op straat voelen we ons heel veilig. Het is hier veel vrediger dan waar we vandaan komen. En nou maar hopen dat het morgen niet heel hard waait of mistig is. Het zou jammer zijn als Sjak en de kids morgen niet met de Cesna omhoog kunnen.