Dag 18: vrije dag Urubamba

Dag 18

14 augustus: vrije dag in Urubamba

Het eerste wat we horen als we wakker worden, is het getjirp van de vogels. Verder is het doodstil buiten. We hebben heerlijk geslapen in ons luxe onderkomen. Het was wel erg koud in de slaapkamer maar ik durfde de open haard niet aan te steken. Gisterenavond heel gezellig gegeten met z'n allen. Behalve ons groepje zijn er nog vier anderen op het complex. Het aantal bungalowtjes is heel beperkt. Omdat het zo kleinschalig is, voelt het helemaal als 'van ons'. 

Wat heerlijk dat we vandaag niks moeten. Even vrije tijd. Als ik ga ontbijten, is Sabien al samen met Tom aan het lesgeven in het schooltje van de stichting. Gisterenavond heeft ze geregeld dat ze deze ochtend mag helpen en ze heeft er zin in! Aan het ontbijt bespreken we wat de plannen van iedereen zijn. Hier in de buurt is niet heel veel te beleven en daarnaast vinden we het wel best om een dagje rustig aan te doen. De jongens spelen een partijtje voetbal op het veldje bij school. Na de pauze komen Sabien en Tom terug van hun 'werk'. Uiteraard vol verhalen. De leraar Engels bleek geen Engels te kunnen en was vooral druk met Sabien versieren. Daarnaast was het een klas met oudere leerlingen en geen schattige kleine Peruaantjes. Maar ondanks dat was het toch een hele ervaring!

We willen er toch even op uit (niks doen kunnen we niet meer na ruim twee weken continue bezig zijn). Een klein busje van de stichting zet ons af in het dorpje. We lunchen met elkaar in restaurant Kaia. Aan de buitenkant stelt het niks voor maar we worden verrast door de achtertuin. Als wij plaatsnemen is het ongeveer vol. En alweer drinken we de heerlijkste sappen en eten heerlijke salades. Het is warm vandaag. Omdat we nog altijd hoog zitten, valt het in de schaduw wel mee maar de zon brandt lekker. Een heel verschil met gisteren. We krijgen door dat 1 familie is afgehaakt bij de Lares trail. Wel begrijpelijk met de enorme kou en regen van gisteren. Ze krijgen elders een onderkomen omdat het bij ons vol is. De spannende verhalen moeten wachten tot morgen als we elkaar weer ontmoeten op het treinstation op weg naar Agua Calientes. 

Na de lunch gaan we te voet naar de lokale markt. Dit keer nergens souvenirs maar groenten en fruit. Ik maak nog een paar mooie foto's van de lokale bevolking. Een mevrouw biedt een doos vol cavia's te koop aan. Sabien en ik kunnen het maar moeizaam aanzien, en overwegen de hele doos op te kopen en ze bij ons hotel ergens vrij te laten. Omdat we denken dat ze in de vrije natuur niet overleven, lopen we met pijn in ons hart door. Met een tri-cyclo (tuk-tuk) gaan we terug naar ons complex. Lotte en Sabien halen ons onderweg in als we flink bergopwaarts klimmen. 

Als we terug zijn gaat de jeugd in het huisje van onze kids een fikkie stoken (open haard aanmaken). Het is zo fijn dat de kinderen plezier hebben met elkaar. Wij maken nog een wandeling over het terrein. Als we om 16.00 uur bij ons bungalowtje terug zijn, is het stervenskoud binnen. Sjak maakt de open haard aan en het duurt niet lang voordat we het weer een beetje warm hebben.