Dag 17: naar de heilige vallei
13 augustus 2015 - Urubamba, Peru
Dag 17
13 augustus: naar de heilige vallei
Rond half 5 worden we wakker van gestommel op de gang. De lopers van de Inca- en de Larestrail maken zich klaar voor vertrek. We zien een deel over drie dagen weer en de anderen over vier. Ik draai me nog lekker een keer om.
Volgens programma zouden we vanmiddag met het openbaar vervoer naar Urubamba afreizen. Omdat er op weg naar de Heilige Vallei (Urubamba) nog veel moois te zien is, hebben we met de overgebleven drie gezinnen zelf iets in elkaar geknutseld. Met een gehuurde bus en chauffeur gaan we om 9.00 uur op weg. Het is fris buiten en het dreigt te gaan regenen. We hebben nu al medelijden met de lopers. Het is maar te hopen dat zij het droog houden. Vanuit Cuzco moeten we de berg over om uiteindelijk af te kunnen dalen naar de Heilige Vallei. Onderweg stoppen we bij een opvang voor wilde dieren (Santuario Animal de Ccochahuasi) die gered zijn uit verkeerde handen of gewond zijn gevonden. We lopen zo een kooi in waar condors zitten. Iets wat in Nederland nooit zou kunnen. Onderweg wordt het steeds groener en we zien veel terrassenbouw tegen de berghelling. De volgende stop is bij Awanakancha waar we een textielwerkplaats bezoeken. We blijven hier niet lang en rijden door naar de Indianenmarkt in Pisac. Komend uit de bergen kijk je zo op Pisac neer. Een prachtig gezicht. En alweer wordt er van alles gekocht: mini handschoenen voor Guus, een Alpaca trui voor Stijn, kussenhoesjes voor onszelf, een lama voor in de kast ........ de Peruaanse economie wordt goed gespekt!
We lunchen in de 'Blue llama', aan het einde van de markt. Opnieuw hebben we even wifi en wordt de familie-app weer aangevuld met allerlei onzin :-). Het is even wennen dat we gehalveerd zijn maar de sfeer zit er nog goed in. Jesper van 19 is als enige van zijn familie aangesloten bij het clubje. Hij heeft een knie-blessure opgelopen en is afgehaakt voor de Inca-trail. Met drie adoptie-moeders komt hij niks te kort.
Als we bijna bij onze eindbestemming zijn, stoppen we bij het zoutwinningsgebied in Salineras de Maras. De weg er naar toe is zenuwslopend. De bus past maar net op de zandweg naar beneden en ik kijk zo de afgrond in. Een schuiver en we liggen beneden. Gelukkig loopt het ook dit keer weer goed af. Met een deel van de groep dalen we via de zout-terrassen af naar beneden. De rest neemt de bus. Het is een mooie tocht van dik een uur. Balanzerend over de randen van de zoutterrassen dalen we af. Helaas begint het flink te regenen maar dat mag de pret niet drukken.
Het is nog maar een half uurtje naar onze eindbestemming in Urubamba. Hier verblijven we in de regenbooghuisjes van stichting Kuychi. Het woord Kuychi betekent 'regenboog' in de lokale taal Quechua. In het Spaans genaamd 'Ninos del arco iris'. Hier is een nederlandse vrouw, Helena van Engelen, in 2001 een stichting gestart met als doel om kansarme kinderen uit de omgeving een betere toekomst te geven. Het terrein is helemaal omheind met een muur en er loopt bewaking rond. Zo'n 18 kinderen wonen er. Daarnaast is er voor de hele omgeving een school opgezet en is er medische zorg. Kinderen worden er opgeleid voor banen in de horeca, IT onderwijs etc. Opbrengsten uit overnachtingen door toeristen komen geheel ten goede aan de stichting. Er is een restaurant op het terrein waar je kunt lunchen en dineren. Dit wordt gerund door de kinderen in opleiding. Een kansrijk project lijkt het zo. Sabien glundert al bij binnenkomst. Hier voelt ze zich thuis!
De huisjes zijn geweldig mooi. Wij hebben de laatste op het terrein en de omgeving is idyllisch. Gelegen op 2.900 meter in het groen. Binnen is een open haard, een bed met dierenvel, een prachtige badkamer en badjassen hangen klaar. Wat een onverwachte luxe. Maar erg sfeervol. En de rest ............ die slaapt vannacht in een tentje op de berg in de vrieskou. Lucky me.
Dat van die onzin in de familie-app doet wel pijn. Niet dat ik me aangesproken voel.
Wat leuk, dat jullie in Pisac waren. Wij maakten er een bruiloft mee. Een hele ceremonie volgde toen ze uit het kerkje kwamen door met bloemen te gooien enz. Pisac zal ik nooit vergeten. Eén kleurenpalet.
Ik heb zojuist Marie-Louise gebeld, die 4 maanden, 3 maanden en 4 weken in Cuzco gewoond heeft en voor de stichting Hoop heeft gewerkt (geholpen zonder betaling uiteraard). Zij kent Helena van Engelen goed, die uit Eindhoven komt. Wies is ook veel bij Stichting Kuychi geweest. Daar in de buurt woont ook Lizette, een kunstenares, die samen woont met Octavio, een Peruaan, die inmiddels nederlands spreekt. Misschien hebben jullie er wel van gehoord via Helena van Engelen.
Van Wies kreeg ik nog een tip voor als jullie weer in Cuzco zijn.
Als je daar met je neus naar de Cathedraal staat, ga je links een straatje omhoog en daar heb je een heel interessant en goed restaurantje The Fallen Angel. De tafeltjes zijn badkuipen met vissen erin, afgedekt met glazen platen. Het wordt gerund door 2 nederlandse ??? homo's. Zij was er het laatste in 2010. Maar of het nog bestaat? Het is dus dichtbij de Plaza de Armas. Succes.
Ik vind het heel wat, dat Stijn en Sabien alles uitproberen van de menukaart. Ik heb daar zoveel "'onbestemde" dingen gegeten, dat ik me maar nooit afvroeg wat het eigenlijk was. Een ding wist ik wel, het was altijd onwijs lekker.
Wies wist mij ook te vertellen Sjak, dat Nederlandse medicijnen heel anders werken dan in Peru op die hoogte, dus maak je geen zorgen. Alles komt goed! Dikke kus.