Dag 14: bezoek Uros eilanden

Dag 14

10 augustus: Puno

Om half 6 horen we de vier jongens naar beneden komen lopen. Ze maken zoveel kabaal dat iedereen wakker is. Geen probleem want om 6.00 uur worden we verwacht aan het ontbijt. Ze hebben nauwelijks geslapen door de kou. In hun huisje zat geen deur en aangezien ze geen verlichting hadden, was dit best wel spannend. Stel dat er iemand binnen zou lopen? De boys hadden geen extra dekens meegenomen naar boven. Liggend op een matras van stro en 1 enkele wollen deken was het kou lijden. Stijn heeft geslapen met zijn winterjas aan. Al met al een heel avontuur. Ik heb zelf redelijk geslapen. De lakenzak bood niet veel ruimte maar met dikke sokken en trui aan was het te doen. We hebben een klein wastafeltje waar we ons een beetje aan op kunnen frissen. Douchen komt later wel weer als we terug zijn in Puno. Als iedereen warm is aangekleed lopen we naar 'de gezamenlijke ruimte' net onder ons gelegen. Het is er zo koud dat we met mutsen, handschoenen en sjaals wachten op ons ontbijtje. De dochters komen aanzetten met heerlijke stukken warm gebakken brood en een flensje voor iedereen. Wat een verwennerij! 

De wind is gaan liggen en Derk wil vroeg op de boot stappen. Over een paar uur kan het zo weer gaan stormen en zitten we hier nog een nacht. En zo dalen we om 7.00 uur te voet weer af naar beneden waar ons bootje vredig op ons ligt te wachten. Wat een activiteit zo 's ochtends vroeg. Op de terugweg stoppen we bij de floating islands ook wel Uros eilanden genoemd. Deze eilanden zijn gebouwd op riet en zijn omgedoopt tot een toeristische attractie. Het is wel indrukwekkend maar we vragen ons af wie er op het einde van de dag weer gewoon in een huisje op het vaste land gaan slapen. We leggen aan bij een van de eilandjes en krijgen uitleg over hoe deze eilanden zijn gemaakt. Daarna worden we hartelijk uitgenodigd om souvenirs te kopen. Ik heb er gemengde gevoelens bij. 

Omdat we het programma noodgedwongen hebben ingekort zijn we om 11.30 uur weer in Puno. Heerlijk. Kunnen we hier nog even rondlopen en de stad verkennen. Eerst pakken we een welverdiende douche en daarna gaan we met z'n viertjes de stad in om te lunchen. Puno stelt niet heel veel voor. Het is een redelijk grote plaats gelegen aan het Titicacameer. Het heeft een aardig plein met een kathedraal en behalve in de hoofdstraat is er niet heel veel te beleven. Ons hotel Posada don Giorgio ligt vlak bij de hoofdstraat. Hier bevinden zich allerlei leuke restaurantjes, winkeltjes en cafeetjes. Je ziet hier ook meer toerisme. Puno wordt vooral gebruikt als stop/overnachtingsplek voor reizigers die vanuit Bolivia naar Cusco gaan. En uiteraard is het ook de plek om te stoppen voor een bezoek aan het Titicacameer. We vinden een leuk restaurantje. Het duurt erg lang voor onze bestelling arriveert. Gelukkig is de wifi hier uitstekend en gebruiken we de tijd door te appen met Marco, Marleen en Linda. Wat fijn om zo contact te kunnen houden.

Na de lunch gaat Stijn terug naar het hotel. Wij gaan samen met Sabien te voet op zoek naar de kledingmarkt ergens bij de haven. Het is moeilijk te vinden. Wat ben ik blij dat ik voldoende Spaans spreek om een gesprekje aan te gaan met de mensen. Het lukt me om de weg te vragen en uiteindelijk komen we uit bij de markt. We slaan weer van alles in voor het thuisfront. En eindelijk vinden we de originele draagdoeken waar ze hier de kleine kinderen mee op de rug dragen. Ik koop er een voor Linda en Mathijs en hoop maar dat dit is wat ze bedoelen. Sabien wil het hele eind niet teruglopen en we nemen de brommer-taxi terug. Een hilarisch gezicht wij met z'n drieen op het achterbankje. De bestuurder rijdt overal rakelings langs af en kruizingen worden zonder te kijken overgestoken. Wat een rit. 

Bij terugkomst wordt Sabien niet lekker. Ze heeft wat hoofdpijn maar is vooral helemaal op. De pijp is helemaal leeg. Het zijn fysiek zware dagen, daarnaast hebben we weinig slaap gehad en dan komt er een moment dat je lichaam niet meer wil. Het enige dat dan helpt is slapen. Om half 6 ligt ze plat, wij gaan op zoek naar een leuk eettentje en beloven het niet laat te maken. Op de gok lopen we ergens binnen. En weer eten we prima in een gezellige omgeving. Omdat de wifi hier veel beter is dan in het hotel bloggen we onze avonturen en bijbehorende foto's. Stijn is zo lief om alvast terug te gaan om te kijken hoe het met z'n zus gaat. Het is weer vroeg als we plat gaan. Ook wij voelen de vermoeidheid in ons lijf en daarnaast staat de wekker weer op 5.15 uur. Zucht.