28 juli: op safari in de Pantanal
28 juli 2018 - Pantanal, Brazilië
DAG 11, 28 juli: op safari in de Pantanal
Om half acht komt Sjak terug van het hardlopen met Derk. Ik ben blij dat hij er weer is, want lopen in de rimboe met al die dieren die plotseling opduiken, is toch een dingetje. Sabien staat al klaar om te gaan paardrijden samen met vier anderen uit de groep, waaronder Karen en Wouter. Ze heeft er zin in. Als ze terugkomt gaan wij met de boot de smalle rivier op om dieren te spotten. Het paardrijden is goed bevallen. Voor de eerste keer op een knol is een ervaring op zich. Nadat Sabien haar eigenwijze Arabische paard geruild heeft met Karen, kan het genieten beginnen. Of het een vervolg krijgt, valt te betwijfelen. Onderweg spotten ze veel dieren waaronder de blauwe ara. De omgeving leent zich hier uitstekend om per paard te verkennen.
Als zij zich om gaan kleden vertrekken wij met de boot. Gezeten op de kleine houten bankjes nemen we plaats in de kleine boot. We maken een tocht op 'onze' rivier. De doorgang is soms zo smal dat ons bootje er maar net tussendoor kan. We zien minstens 200 kaaimannen. Die liggen overal te zonnen aan de waterkant en we zien ze ook in het water. Soms zo dichtbij dat je ze zo zou kunnen aanraken. Omdat we heel laag op het water liggen, kunnen we ze regelmatig recht in de ogen aankijken. In het begin is het even wennen maar zoals zoveel deze vakantie wordt ook dit 'gewoon' en varen we ze rustig voorbij. Er zijn zoveel vogels te zien. We komen ogen te kort. Ze zitten overal en vliegen regelmatig laag over ons heen. Voor de boot uit zie je ze in alle kleuren laag boven het water scheren. We zien veel gekleurde kleine ijsvogels maar ook hele grote ooievaars en nog veel meer prachtige vogels. Tot twee keer toe zien we grote leguanen. Eén schiet er recht voor onze neus de bomen in en we volgen hem in zijn weg naar boven. We zien brulapen hoog in bomen. Ik waan me in een natuurfilm en geniet volop. Wat is het hier mooi en wat is de natuur hier nog ongerept. Als je midden in dit moois verblijft, kun je je echt niet voorstellen dat dit alles langzaam verloren gaat door mensenhanden. Nou valt het in de Pantanal nog wel mee. Maar de bomenkap in de oerwouden van Zuid-Amerika gaat gestaag door met alle gevolgen van dien.
We proberen wat foto's te maken met onze mobieltjes. De beide camera's zijn namelijk leeg. Opladen lukt niet vanwege een stroomstoring. We hebben al even geen stroom en dan is het behelpen. Zo gaat dat als je van God en mens verlaten zit. Heerlijk. Even geen mobieltjes, geen PC. Het maakt ons niks uit en we passen ons aan. Zelfs douchen in het donker is te doen als het moet. En niemand die er over moppert. Zo hoort het!
's Middags vertrekken we voor onze jeepsafari. We gaan met 14 man een eind de Pantanal in op zoek naar dieren. Uiteraard hopen we de jaguar te spotten. Zes dagen geleden is hij hier nog gezien. Er zijn sporen van 1 dag oud gevonden bij ons buitenverbijf. Hij is dus in de buurt! We vertrekken bij daglicht en onze jeep volgt een zandweggetje dat dieper de Pantanal in gaat. We trotseren een aantal bruggetjes die uit niet meer dan een paar oude planken bestaan. De jeep kan er maar ternauwernood overheen komen en een paar keer vrees ik in het water te belanden. Het gebied wordt steeds drassiger en het is duidelijk te zien dat we in een moerasgebied zitten. Ik vraag me af of ik werkelijk weg zak als ik me er lopend in begeef maar ga de gok niet wagen. Na ongeveer 1,5 uur komen we bij een andere fazenda uit waar diverse vee wordt gehouden. We wandelen om het meer en zien eindelijk een grote groep blauwe ara's in de boom zitten. Een prachtige vogel en indrukwekkend om te zien. Zeker als ze vlak voor onze ogen wegvliegen. Wat een joekels! Hier zien we ook diverse papegaaien en parkieten. Aan vogels geen gebrek hier. Onderweg hier naar toe hebben we ontelbaar veel verschillende vogelsoorten zien vliegen.
Als de zon onder is gegaan, hervatten we onze weg terug. In het donker proberen we met grote zoeklampen wild op te sporen. Behalve wat vogels, koeien en een wild zwijn komen we niet veel tegen. De jaguar laat zich niet zien tot onze teleurstelling.
Wat een prachtige ervaring is de Pantanal. Uiteraard hebben we er maar een heel klein stukje van gezien maar er wel een goede indruk van gekregen. Als je hier verblijft voel je je klein en nietig. De rust, de natuur, de beesten van zo dichtbij: dit gaat mijn rugzakje in om nooit meer te vergeten! De komende twee dagen staan in het teken van reizen. We gaan weer terug de bewoonde wereld in. Er staat ons nog veel moois te wachten. Maar zou het dit kunnen overtreffen?
Maar dat zal zeker meevallen gezien dat vrijwel alle bezoeken onder begeleiding van gidsen zijn en ook
De overheid houdt zich daar zeker mee bezig. Die willen dit bijzonder moerasgebied met zoveel moois en interessants niet kwijt. Daar zijn ze echt wel zuinig op.
Je schrijft dat je HELAAS de jaguar niet gespot hebt tijdens de avondwandeling in het donker. Nou ik kan je zeggen dat ALS je hem wel had gezien van nabij je nu nog verstijfd van schrik daar had gestaan!
Of begint WILD te wennen? Wel navertellen hoor !
Morgen gaan jullie naar Campo Grande. Wij logeerden in het centrum in Hotel Nacional. Voor het eerst hadden we geen ijskastje op de kamer. Maar anno 2018 zal dat er wel zijn. Jeetje voor mij alweer 27 jaar geleden. Wat gaat de tijd toch snel. En ik weet alles nog.
In Campo Grande is er een indianenmuseum: Musea Dom Bosco
Destijds opgericht door een Italiaanse pater. Hier wordt een goed beeld gegeven van het leven van de indianen, de flora en fauna en de bodemschatten in dit deel van Brazilië. Het heeft tevens een grote kollektie van opgezette vogels, vlinders, torrent, schelpen enz. Het is een unieke verzameling. Maar jullie overnachten in de buurt van de luchthaven lees ik, dus misschien is het wel te ver ervandaan.
Ik lees het wel weer , tot dan veel plezier