26 juli: naar Pantanal

DAG 9, 26 juli, op weg naar de Pantanal

Vandaag staat de rit naar de Pantanal op de planning. Bonito is erg goed bevallen maar ons bezoek aan de Pantanal belooft ook veel goeds. We rijden een paar uur met de bus en komen aan bij de rand van Pantanal. De rit er naar toe is adembenemend mooi. Net voor we vertrekken zien we een paar rode papegaaien overvliegen. Hoe bijzonder! Onderweg zien we allerlei diersoorten zoals de capibara's (grootste knaagdier ter wereld), ooievaars, lepelaars en mijn favoriet: de toekans. Deze laatste vogel is zo grappig om te zien. Ook de struisvogel komen we regelmatig tegen. Het landschap verandert langzaam van een soort bosachtige omgeving naar een gebied met water en natte grond. Dat kan ook niet anders want de Pantanal is het grootste moerasgebied ter wereld en is maar liefst vijf keer zo groot als Nederland. Het wordt doorkruist door verschillende rivieren en heeft heel veel meren. Het gebied heeft de grootste concentratie wild van heel Zuid-Amerika en is dé plek om veel dieren en vogels in hun natuurlijke omgeving te zien. Zo leven er de tapir, kaaimannen, blauwe ara,jaguar,otters, capibara's, gordeldieren, miereneters, reuzenooievaar, lepelaar, moerasbuizerd, de grootste slang ter wereld: de ananconda en nog veel meer. 
Omdat het er minder dicht bebost is als bijvoorbeeld in Costa Rica, kun je hier veel makkelijker alle diersoorten zien.

De Pantanal is voor 95% in pariculiere handen. Veeboeren met koeien voor de vleesindustrie, zijn eigenaar van dit gebied. Vandaar ook dat het geen natuurpark is. Het is niet makkelijk begaanbaar en als we met de bus aan de rand zijn aangekomen, reizen we verder per open jeep. Gezeten op houten bankjes hobbelen we zo'n anderhalf uur lang over zandpaden naar onze eindbestemming: de fazenda Xaraés midden in de bush bush. De reis er naar toe is een ervaring om nooit te vergeten. Onderweg zien we zoveel dieren! Tientallen ooievaars vliegen voor ons neus voorbij, net als minstens evenveel reigers. We zien een moerashert, heel veel kaaimannen in de vele meertjes en poeltjes, ook van heel dichtbij. Ontelbaar veel inheemse vogels, de ene nog mooier dan de andere en we komen ogen te kort. Dit is voor mij (nu al) een hoogtepunt van deze reis. Na anderhalf uur komen we helemaal vies van het opstuivende zand, aan bij de fazenda. Een groot boerenbedrijf dat ook kamers verhuurt aan passanten. Het ligt echt in de middle of nowhere in een prachtige omgeving. De kamers zijn eenvoudig en zoals we ze vaker gezien hebben in Zuid-Amerika. Met de bekende sfeer van een stenen vloer, veel hout en alles basis. We vinden het prachtig. Dit is wat we zoeken. Authentieker dan dit krijgen we het niet.