24 juli: op weg naar Bonito

DAG 7, 24 juli, op weg naar Bonito

Om 7.00 uur zijn we al weer op pad met de bus. Het is nog donker buiten en toen we gisterenavond hier aankwamen was het ook al lang donker. Daardoor hebben we niet veel van de omgeving meegekregen maar we hebben niet veel gemist. Het plaatsje Dourados heeft niet veel te bieden. Gelukkig hebben we toch nog een paar uur kunnen slapen maar deze plek is zeker niet voor herhaling vatbaar!

We rijden verder richting het noord-westen. Onderweg zien we veel akkerbouw en tussen het mais en op de open velden zien we regelmatig een klein soort struisvogel lopen. Tegen de tijd dat we aankomen, zien we ook vee op de weilanden. Op het eind van de ochtend bereiken we ons hotel Lucca in Bonito. Het plaatsje oogt gezellig. Het hotel is prima maar de beloofde zwembaden blijken kleine kinderbadjes te zijn. Dat kan de pret niet drukken. We hebben toch geen tijd om er in te springen. We kunnen onze tijd wel nuttiger besteden.

Met een aantal anderen gaan we snel op zoek naar een pinautomaat. Na Bonito gaan we de Pantanal in en daar is geen geld meer te verkrijgen. Het blijkt (alweer) een hele opgave om een werkende pinautomaat te vinden, maar uiteindelijk slagen we er in. We kopen snel een broodje in een supermarkt en moeten dan op een drafje terug naar het hotel. Voor vanmiddag staat de snorkel-excursie in één van de rivieren op het programma. Stijn en Sjak nemen hier aan deel. 

Bonito ligt in een prachtig onaangetast natuurgebied. Het wordt algemeen beschouwd als het centrum van het ecotoerisme in Brazilië. In de omgeving zijn meer dan 80 grotten, honderden watervallen en vele riviertjes met kristalhelder water te vinden. Er zijn vele verschillende soorten excursies waar je aan kunt deelnemen. Ter bescherming van het milieu is voor elk onderdeel een maximaal aantal bezoekers per dag bepaald. Heel goed uiteraard maar dat betekent wel dat je er vroeg bij moet zijn. Vandaag dus snorkelen, morgen raften op de rivier. 

Sabien en ik gaan samen met de andere achterblijvers Mireille en Sanne het dorpje in. Het is er erg gezellig: veel winkeltjes en restaurantjes en geen drukke mensenmassa. Dat valt hier sowieso wel mee. De 'toeristen' die je hier ziet, zijn voornamelijk Brazilianen zelf en andere Zuid-Amerikanen die er voor ons zo ongeveer het zelfde uitzien. Het is ook apart dat je je hier niet overal met Engels kunt redden. We proberen maar wat en spreken wat Spaans, Portugees en Engels door elkaar en redden ons prima. De mensen zijn erg vriendelijk. 

Als we terug komen uit het dorp, zijn de snorkelaars nog niet terug. We willen even in het water duiken maar om half vijf begint de zon al te zakken en begint de temperatuur al af te nemen. 

Tegen half zes komen de mannen terug. Het begint al donker te worden buiten. De snorkeltocht was een groot avontuur. Ze vertellen dat ze via een wandelpad dwars door de jungle naar het begin van de rivier moesten lopen. Een gids vertelde onderweg over de aanwezige natuur en het ontstaan van de rivier. In kleine groepjes, gehuld in wetsuit en duikbril op, zijn ze stroomafwaarts meegedreven in het heldere water. Ze hebben tientallen inheemse vissoorten gezien en heel veel onderwaterplanten. Het was een unieke ervaring. Na ongeveer 45 minuten stroomafwaarts te zijn gedreven was het eindpunt bereikt. Via een pad ging de groep naar een zijtak van de rivier waar nog getokkeld kon worden. Onderweg zijn behalve vissen nog kaaimannen, tapirs, apen, diverse vogels en anders diersoorten gespot. Een unieke ervaring voor beide mannen!

De kinderen besluiten om die avond met elkaar uit te gaan eten en daarna wat te gaan drinken. De omgeving is hier veilig, dus we laten ze lekker gaan. Sjak en ik gaan samen op zoek naar een leuke eetgelegenheid. Alles is te voet bereikbaar en er is aanbod genoeg. Ondanks het feit dat het hier nu hoogseizoen is vanwege vakantie van de Brazilianen, is het nergens echt druk op straat of in de restaurants. Onderweg komen we Noud en Mireille tegen. We belanden samen met hen in een leuk klein restaurantje wat meer op een grote huiskamer lijkt. Het eten is verrukkelijk en we hebben een gezellige avond met z'n viertjes. Het is echt fris als we teruglopen. Als we onder een soort begroeide overkapping lopen, hoort Mireille boven ons iets sissen. We schrikken ons rot en zetten het op een lopen. Het kan niet anders dan dat daar een slang zat. Gelukkig was het donker en heb ik niks gezien. Maar de schrik zit er goed in. Als we terug zijn in het hotel, is er van de kinderen nog geen spoor te bekennen. Die zijn vast nog ergens in een plaatselijke kroeg beland.