Dag 20: Machu Picchu
16 augustus 2015 - Machu Picchu, Peru
Dag 20
16 augustus: Machu Picchu
Om 3.30 uur staan we op. Nauwelijks geslapen door de herrie. Het leek wel of de trein onze slaapkamer binnen reed. Maar ach, vandaag staat het hoogtepunt van de reis op het programma: een bezoek aan de Machu Picchu. De bussen vertrekken vanaf half 6. Om 4.00 uur staan we als een van de eerste in de rij. Een uur later is de rij zo lang dat we het einde niet eens kunnen zien.
We stappen in de derde bus. Na een rit van ongeveer 25 minuten komen we bij de ingang van de MP aan. De bus moet flink klimmen langs de steile berghelling. Veel kunnen we niet zien want is nog pikkedonker. We moeten even wachten voor de ingang open gaat. We zitten bij de eerste 100 als we de MP betreden. Het begint al langzaam licht te worden. Met onze gids klauteren we naar een mooi plekje om de zonsopgang te zien. Wat geweldig om hier te staan. Het is echt heel indrukwekkend wat hier gemaakt is door de Inca's. Het klimmen gaat ons goed af. We zitten nu op 2.500 meter. Voor een normale sterveling heel hoog maar voor ons inmiddels een makkie. De zonsopgang valt een beetje tegen door de bewolking maar de uitzichten zijn prachtig. De MP is een verborgen stad, ontdekt in 1911, en destijds helemaal overwoekerd door planten en bomen. Het is gebouwd tegen de bergwand aan en vanaf onderaan opgebouwd met gebruikmaking van de natuurlijke fundering. Hierdoor is het zo lang in tact gebleven. Het is te maf voor woorden dat je hier als toerist zo doorheen mag lopen.
Na een rondleiding van 3 uur lopen we terug naar het begin om wat te drinken. Het is 9.00 uur maar het voelt alsof we er al een dag op hebben zitten. Bij de ingang staan nu drommen mensen. Wat ben ik blij dat we de drukte voor zijn geweest. Daar hebben we (weer) een keer vroeg opstaan wel voor over! Bij de ingang ontmoeten we 'de Simons' die net via de Inca trail de ingang hebben bereikt. Wat een respect voor hen dat ze de trail uit hebben gelopen. Ook zij beamen dat het erg zwaar was. Onze groep is weer compleet en onze pleegzoon Jesper wordt weer overgedragen aan zijn eigen ouders.
Na de break lopen we op eigen houtje nog even door de Machu Picchu. We dwalen rond tussen de aaneenschakeling van tempels, ceremoniele baden, trappen en pleinen. Het is nu veel drukker. Er gaan geruchten dat de MP gaat sluiten en vanaf volgend jaar enkel nog van bovenaf te bekijken is. Op zich wel begrijpelijk. Het bouwwerk heeft veel te lijden van alle toeristen. Maar wij hebben er doorheen kunnen struinen. Deze ervaring is mooi binnen.
Begin van de middag pakken we de bus terug naar Aguas Calientes. Stijn is al eerder teruggegaan met een paar anderen. De handige harries hebben voor weinig geld een kamer gehuurd en een paar uur liggen maffen. We lunchen in het centrum, halen de tassen op in het hotel en gaan weer richting treinstation. Als we in wachtruimte zitten, begint het plotseling heel hard te regenen. En als het hier regent .............. Wat een geluk hebben wij gehad dat we vandaag mooi weer hebben gehad. De trein rijdt heel langzaam (door het slechte weer?). Hierdoor kunnen we wel goed genieten van alle prachtige vergezichten onderweg. Vanaf het station nemen we de bus terug naar Cuzco, een rit van ongeveer twee uur. We slapen weer in hetzelfde hotel als waar we een paar dagen geleden ook verbleven. Wat fijn om iets vertrouwds te zien. Ik ben zo kapot moe dat ik direct naar bed ga. De kinderen gaan met elkaar iets eten en aansluitend stappen. En dat terwijl bijna niemand een oog dicht heeft gedaan vannacht. Om half vijf komt het grut binnenvallen. Waar halen ze de kracht vandaan?
De ruïnes van de Machu Picchu zijn eigenlijk per ongeluk ontdekt. Valerie, jij hebt het over 1911, maar ik heb "geleerd", dat er in 1940 een amerikaanse ontdekkingsreiziger een expeditie organiseerde om de stad, die in de vergetelheid was geraakt, terug te vinden. Na de inval van de Spanjaarden hadden de overgebleven Inca's zich hier teruggetrokken. Vraag eens na aan Derek, nu kan dat nog. Wel leuk om het juiste te weten.
Het is een wonderbaarlijk complex en toen ik de foto's van jullie zag, schoot ik vol. Gek hé ? Maar ik vind het ook zo geweldig dat jullie dit ook meegemaakt hebben. Als je erheen gaat, stel je je er veel van voor en je word zeker niet teleurgesteld. De zonnetempel nog gezien? Zo knap, dat ze met behulp van een uitgehouwen rotsblok de stand van de zon konden meten om de jaargetijden te kunnen vaststellen. We praten hier wel even over de Inca-tijd!
En dan die dikke muren, vervaardigd uit grote granieten stenen, uitgehouwen en in elkaar gevoegd, naadloos, zonder een spoor van cement. Hoe kregen ze die boven? Heel wat "bouwvakkers" moeten daar het loodje gelegd hebben.
Jammer, dat het nu zo overlopen wordt en ik kan me dus voorstellen, dat het straks gesloten wordt voor het toerisme.
Het heeft veel te lijden, dat zeker. Gelukkig hebben jullie en ik dat nog wel kunnen bezoeken en de sfeer kunnen proeven.
Ik heb bewondering voor jullie groepen die de trails zijn gaan lopen, want het is inderdaad heel zwaar. Ik heb maar een gedeelte gelopen van de Inca-trail. Het was schitterend, maar hard werken. Je raakt er in de ban van de schoonheid en het ongrijpbare om je heen. Hebben jullie geen last gehad van die piepkleine muggetjes? Geen muggenmelk was er tegen bestand en ik zag eruit als een "gespikkelde beer". Het jeukte verschrikkelijk.
Vandaag vliegen jullie van Cuzco naar Lima met de binnenlandse vlucht van Faucett neem ik aan. (als die maatschappij nog bestaat tenminste). Het is maar een uurtje Valerie. Ik wens jullie een goede vlucht toe en een fijne dag in Lima. Haal eruit wat eruit te halen is, is mijn motto. Blijven genieten tot het eind.
Goede reis met vlucht KL744 naar Schiphol, waar ik jullie sta op te wachten. De tijd is snel gegaan en ik ben zelfs moe (ha ha ha) van het meereizen! Fijn jullie straks weer te zien en alvast een dikke kus. mama/Iedje/oma Iedje