22 juli: de watervallen van Iguazu in Argentinië

DAG 5, 22 juli: naar de watervallen van Iguazu aan Argentijnse zijde

Om 6.00 uur zijn we al weer uit de veren. Het plan is om vroeg te vertrekken naar het nationaal park Iguazu om de drukte voor te zijn en de zonsopgang te zien. Het is 6 graden als we op staan. Volgens de weervoorspelling moet de temperatuur oplopen naar een graad of 20 maar ik heb er een hard hoofd in. 

We gaan vandaag weer naar de watervallen van Iguazu maar bezoeken dit keer de Argentijnse kant. In het park aangekomen lopen we richting de watervallen middels een loopbrug. Al lopend steken we de grote rivier over en wanen we ons door het dichtbeboste gebied. Het is echt ontzettend mooi. Sabien vindt het niks, en ik heb maar haar te doen. Bruggen is niet echt haar ding maar ze slaat zich er goed doorheen. Na ongeveer 20 minuten bereiken we het eindpunt en zien we de bovenkant van de watervallen van heeeeel dichtbij. We worden helemaal nat en het is moeilijk om er foto's te nemen. Wat een geweld en wat een kracht komt er vrij bij al dit vallende water. Het ligt zo mooi verscholen midden in dit prachtige natuurgebied en overal waar je kunt kijken zie je watervallen. Het is niet te bevatten zo groot. 

We splitsen ons op. Een deel gaat een rustige ecologische boottocht maken waar veel dieren te spotten zijn. Wij kiezen voor de ruige variant waarmee met een speedboot tot heel dichtbij de watervallen gevaren wordt. Met een grote jeep worden we naar het beginpunt gebracht. De tocht gaat dwars door het oerwoud. Het is er prachtig maar veel dieren zien we niet. Die houden zich wijselijk schuil. Gehesen in zwemvest nemen we plaats in de speedboot. Het ding gaat met grote snelheid vooruit en trotseert het kolkende water. Als je er zo dicht op zit, wordt pas duidelijk hoe hard het hier stroomt. Ik hoop maar dat we niet in het water raken. Niet voor de dieren die er in leven maar ook niet voor de harde stroming. Het lijkt echt onmogelijk om hier ooit heel uit te komen. Als ik denk dat ik alles heb gehad, gaat de boot onder een van de watervallen door. We worden drijf- en drijfnat en ik vind het echt heel eng. De kracht van het water is beangstigend en ik zit lekker te shaken als we er uiteindelijk onder vandaan komen. Hoewel ik flink heb zitten zweten, had ik het niet willen missen. Volgens Stijn was het het vetste wat hij ooit heeft meegemaakt. Dit gaan we niet snel vergeten!!

Met de jeep gaan we terug naar het beginpunt. Iedereen is echt tot op zijn onderbroek toe nat. Ik ben blij dat het zonnetje een beetje is gaan schijnen zodat we wat op kunnen drogen. We lopen de trail die langs het hele gebied loopt. Echt een prachtige tocht waar we alles vanaf een hoger punt nog eens kunnen aanschouwen. Via vele bruggen doorkruis je het hele gebied en onderweg zien we nog veel meer (kleinere) watervallen. Opvallend is de dichte begroeiing. Ik kan me voorstellen dat hier veel zoogdieren en reptielen leven. Zouden die hier 's avonds allemaal rondlopen. Brrrr. Ik ben blij dat ze zich voor mij verstoppen. 

Als we uiteindelijk weer terug zijn in ons hotel gaat iedereen op eigen gelegenheid ergens eten. Ik besluit niet mee te gaan want heb mijn buik nog vol van de lunch en gebruik de (extra) tijd om de blog bij te werken. Morgen vertrekken we om 14.00 uur voor een lange rit naar Dousada. Even tijd voor onszelf dus. Ik verheug me er al op.